‘Eigenlijk is het best bijzonder hoeveel je mee mag kijken als coassistent of arts in opleiding bij patiënten. Dat patiënten het zomaar goedkeuren, alsof het de normaalste zaak van de wereld is,’ zeg ik…

‘Je mag niet boos zijn op God,’ klaagde mijn buurmeisje. We waren een jaar of acht, misschien negen. Ik was inderdaad vaak boos, teleurgesteld of gewoon niet zo heel blij met het leven. ‘Ik…

“Denk je dat ik ooit weer kan lopen?” De arts-assistent neurologie neemt me mee naar de kamer van een jonge vrouw op de afdeling, die recent een zwaar – bijna fataal – ongeluk heeft gehad.…

Van jongs af aan ging ik regelmatig met mijn moeder mee als zij naar de dokter moest. Als een etnisch Turks meisje dat in Nederland is geboren en getogen, was ik door mijn beheersing…

‘Hij is gewoon een autist,’ zei de blonde dame bits. Ze stak haar eetstokken in de sushi, alsof het stukje zalm nog leefde en even afgemaakt moest worden. Haar vriendin, die jaloersmakende krullen had,…

‘Waar zijn wij?’ vroeg ik. We stonden in een kamer vol met bedden die bijna tegen elkaar aan stonden. Matrassen en kussens in allemaal verschillende kleuren en maten, alsof iedereen zijn eigen matras en…

Ze barste opeens in tranen uit. Ik begreep het niet. Het was toch goed nieuws wat we vertelden? Had ik het verkeerd overgebracht, denkt ze nu door mij dat ze doodgaat? Haar man sloeg…

Hey, jouw gezicht komt mij bekend voor,’ klinkt hij zenuwachtig. Hij, is de echtgenoot van de zwangere vrouw die op de operatietafel ligt voor een keizersnede. ‘Van de poli toch?’ vult hij verder aan.…

Ze voelt zich eenzaam en gek genoeg is het ook aan haar te merken. Of misschien is het deze kille kamer. Tussen ons in zit niets; geen tafel, geen bank, geen kruk. Enkel een…