Vakantie. Spanje. Zon. Zee. Strand. Alles wat mijn hart maar wenst. Heerlijk ontspannen onder het Spaanse zonnetje aan de prachtig helderblauwe zee. Wat wil een mens nog meer? Niet alleen ik als ‘millennial’ wil…

Mijn eerste stage viel helaas tegen, op één vriendelijke patiënte na. Een oude dame, net een nieuwe heup gekregen; ze zag er zo klein en fragiel uit dat het ziekenhuisbed er ruim uit zag.…

Het is nacht en ik ben aan het werk. Het is relatief rustig op de hartbewaking. We zijn met drieën en draaien de nachtdienst. Je weet nooit wat je te wachten staat. De arts-assistent…

Ze staat voor de balie. Duidelijk onbeschrijflijk verdrietig. Geen tranen, maar een alles overheersende wolk van verdriet om haar heen.…

Aan de start van het coschappentraject krijgt ieder van ons niet alleen een witte jas aangereikt, maar ook een lege rugzak. Nu pakt elke coassistent die rugzak anders in. Sommigen slagen erin veel mee…

Ik bel aan bij een van mijn cliënten; een tachtig jarige heer met somatische problemen. Een schatje, echt zo’n opaatje die je zou willen meenemen naar huis. Zo’n klein oud mannetje, met een wandelstok,…

Het is vrijdagmiddag en gek genoeg heb ik het best rustig. Soms gaat de telefoon en wil een patiënt iets overleggen, maar verder kan ik mij richten op andere werkzaamheden waar ik anders niet…

Dit gaat bot klinken, maar sommige stageplaatsen zijn helaas simpelweg waardeloos. Om het extra zuur te maken, was mijn allereerste stageplaats op de studie geneeskunde er zo één. Achttien jaar oud en pas twee…

Mijn dag begint zoals alle andere dagen. Ik log in op mijn computer van de hartbewaking. Snel scan ik de namen en huiverig kijk ik of er vannacht bekende patiënten van mij zijn opgenomen.…

Het is maandagochtend, nog voor 8 uur. Ik ben bezig de huisartsenpostberichten van het afgelopen weekend te verwerken. Ik heb al een stuk of 15 berichten verwerkt als ik bij het bericht van Sarah…